April 21, 2009

પરબ

અતુટ બંધને બંધાયેલા આપણે,
કરતા હતા પ્રેમ હું ને તું,

પરબ ઉભરાતી હતી ને,
તરસ્યાને મળતુ ઉલેચવા,

સરોવરમાંથી બની નદીને,
માર્ગ થયા બન્ને કાંઠે,

જોઇ તને વર્ષો પછી,
થયો ગુણાકાર ખાલીપાનો,

થયું કે, ઉભરાય છે આ પરબ તો હજુ પણ,
પરંતુ તરસ છીપાવ્યા વિના વહી જાય છે.

- સુગંધ.

2 comments:

Maharshi said...

જોઇ તને વર્ષો પછી,
થયો ગુણાકાર ખાલીપાનો,

થયું કે, ઉભરાય છે આ પરબ તો હજુ પણ,
પરંતુ તરસ છીપાવ્યા વિના વહી જાય છે.

Shu kav Riteshbhai.... 100-100 salam!!!

Unknown said...

Riteshbhai, i reading after ur poems, i must say u r in deeply love with someone. and the poems are coming from ur heart directly. Simply great!!!!!!!!!